Die ou koei

Vroegaand hoor jy haar

Bulk en knor

Vuil, moeg en deur getrap

Wyl iemand haar sleep,

Aan oor en poot

Uit die sloot.

 

Storm sy die kamp in

Vol stof en wond.

Sy vertrap en verskeur

Soos sy druk en beur

Om te wys dat sy nog leef

Al is haar lyf al krom en skeef

 

Heel nag lank kerm en kla sy

En haar spore grou diep in die grond

Terwyl sy stof op skop

en mor

 

Teen skemer het ‘n gespanne stilte oor die werf gedaal

die plek waar die koei was nou leeg en kaal.

maar terug in haar sloot,

bedek met ‘n digte oggend mis,

hoor jy haar nog rond dwaal

tot iemand haar weer uit die sloot gaan haal.

Kopiereg – Jacques van Zyl (2017)

 

Die rots

(vir Oom Anton)

‘n Sagte rots,

Staan vas en trots

Terwyl die lewenswaters

Teen hom klots.

 

Jaar na jaar

Op sy plek

Met mos en voels

Bevlek

 

Dan eendag

Tref die stormsee

En saggies ongesiens

Gee rotsfondasie mee

 

En nes die storm

Sou bedaar

Wankel rots

Sy weerstand klaar

 

Saggies glip hy

Van sy troon

Tot donker dieptes

Niks as kroon

 

Daar word rots

Nou die diepte vul

Deur perdevoet

En bamboes omhul

 

Wys ons die plek

Met bang en hoop

Waar die wankelrots

Sy pad nog loop

(Kopiereg – Jacques van Zyl 2017)