As die horison
Kop knik wuif in donker nag
Wyl die maan armlê
Nuuskierig loer,
Linie nylon draad die plat
Blou sny,
Wag ek, hier bo, in stilte.
Lees die stories
Wat die blou verklap
En ek bid
Dat die Skepper
Sy hand sal oopmaak
In die groot waters.
Sy gety laat draai
En verligting bring
Vir die visserman.
As dan die oes
Wit water woel
En elmboe begin wikkel,
Glimlag almal
En ek dank God
Vir nog n dag
Se genade.
Kraakplank dobber
Onseker in geloof
Als bekend verlore
Wyl noodkrete verdoof
Gevange in die uitkoms
Vooruitsig van iets nuuts
Net n God om aan te klou
Hoe verkoop mens daardie iets
As ander in jou oë kyk
Die twyfel daarin lees
Dryf terug na die bovertrek
Klambibber palms in vrees
Open geslote luike, vars lug
Verlig die benoudheid
Van ongure opgelope besmetting
Van die nuwe realiteit
In wysheid en bestuuring
Bring n duif die nuwe tyd
Die storm en kwelling van gister
Nou sy angel kwyt
Luister, almal wat wil hoor
Die goeie nuus verlig
N nuwe dag is gebore
Waarop ons hoop kan rig
As ratelstamp dobber bedaar
En steun teen vaste Rots
Sal slegs nog gister onthou
Ons van koers af bots
Waak dan, broers
My susters ook
Dat ons blik na more
Nie verval in gister se rook
‘n landskap strek
Ver wyd en syd.
hier, hoog bo,
Tier ek by n venster uit.
Hier waar wolkkombers
Verberg dat silwerrand
Eintlik n permanente son
Tydelik verskans.
Geen mense hand
Wat hartseer oes;
Wat haat versprei,
lewens verwoes.
U kon kies
Om hier te bly,
Van ver bespiet
En vrede geniet.
Maar U daal neer
Vir mens se hart
Om troos te bring
In pyn en smart.
Nog verder neer
Tot aan n kruis
Waar mense haat
Ware kleure wys.
Wat wil ek eintlik vra of sê?
Here, dankie dat ek
Vir n oomblik
My kop op U skoot kon lê
I see a man
Worried for his kin
Unsure of his future
And the world he’s living in
In some way dependent
Of the grace of others
Over which he holds no say
Against whom there is little cover
He wonders about providing
For his family back at home.
So he endures silent hardships
And worries, by others unknown
I see a man
worried for his kin
What relief can I offer him
To improve the world he’s living in
Die stilte bring verligting
As die dag gedruis namiddagkwyn
So vind ek jou, wang in hand
Wyl jy klik klik jou laptop tempteer.
Waar het jou gedagtes gedwaal?
En wie het jou daar gaan haal?
die wang-in-hander is ‘n eensaam plek
Die hand posisie
Word ons steunpilaar tradisie
Die afdraai na King Edward Straat
En ons as kinders nekke rek
vir ouma se geuwel huis.
Hier was ons altyd tuis.
Die huis was altyd mooi versorg
Met die rotstuin voor
en die silwer geverfde hekkie en heinings.
Wit mure, silwer dak
en die woud van vrugtebome
in die agtertuin.
Ons storm deur die voorhekkie
en rammel slaan die posgaatjie
en loer dan angstig
vir ouma wat slof-slof
oor die plastiek runner met die riffels
vir ons kom groet.
Maar nie voor sy die klein vingertjies
wat steek deur die posgat
vroetel en knyp nie.
Vakansietyd kan ons kom oorslaap
En boomklim
en gate grawe
en eet en speel en kuier.
Dag twee was gewoonlik ‘n oggendwandeling
tot by Pick ‘n Pay onder in die straat.
‘n Lekkernytjie was altyd op die kaarte.
Dan word ons groter
en slaan kuiers by ouma oor
vir huiswerk
en vry
want ons weet nog nie
dat tyd beperk is
en dat ouma nie vir ewig sal leef nie.
En dan gaan die tyd tog verby
En ouma trek
En raak siek
en sterf.
En die huis verval
saam met die herinneringe
van my pa
voor die huis op sy BSA motofiets
as jong man, met die ’55 Chev in die oprit
of oupa Koos wat ek nooit eers ontmoet het nie.
Net die nostalgie bly oor
en wurg nou en dan
‘n traan
as ek onthou…
Sif sag
Soos ‘n Nuweland mantel
Sag uit die Noorde
Sif neer op ons grond
Wat smag en snak
met uitroepe na bo
vir die lewenslafenis.
Terwyl ons hol van deur tot deur
om die water van ons klere te keer
glimlag ons en dank die Heer
Seelug, koel,
was jy bedoel
om my verby te gaan
terwyl ek my hand
op arbeid slaan?
Soms seen die Heer
sonder keer,
uit die natuur
die gratis siele troos
al is dit net van korte duur.
Dan stop ek ‘n wyle, en asem
die seewasem,
glimlag en geniet
die Heer se gawe – verniet.
Wanneer iemand hartseer bloei,
is dit tasbaar, dik.
Iets wat vlees kan voel
en aan kan stik.
Sien hoe swaar dit voete maak
as mooi herinnering ‘n anker raak.
Die realiteit van binne seer
wat op mekaar afsmeer.
Iets van menswees, in harmonie:
In solidariteit
met die afwesigheid
van vreugde,
en saam in traan,
kan ons mekaar versorg,
en verstaan…
Ek geniet dit om van tyd tot tyd terug te lees op my blog argiewe en die herinnering te geniet aan die dinge wat oor my pad gekom het en wat ek belangrik genoeg geag het om oor te skryf. So lees ek die laaste sin van ‘n inskrywing op 8 Augustus 2006 wat eintlik as ‘n naskrif in hakies bygevoeg was. Dit lees dat ‘n goeie vriend op die oomblik van die inskrywing vir my per sms gevra het om ‘n heildronk op hom en sy bruid in te stel op hulle troudag. Ek het verder kommentaar gelewer dat dit ‘n gawe gedagte was.
Onwillekeurig reis by gedagtes 2 maande aan na die dag van die troue. Anja was een twee weke oud. Ek was ook gevra om ‘n lied te sing vir die paartjie. Dit het uiteraard al my energie geneem om daarvoor voor te berei en die heildronk stukkie het ek heel vergeet. So breek die dag aan en ek sing, en sing. My hart uit. En nogsteeds dink ek nie aan die sms van 8 Augustus 2006 nie. Tot die seremonie meester my inlig presies waar my heildronk gaan inpas in die program…
Daar tref dit my. Ek het heel vergeet daarvan. Die beste van als was dat dit amper die eerste item op die lys was. So, daar gaan jy. Maak jou speech! Ek het besluit om eerlik te wees en aan bruidegom prontuit te belei dat ek vergeet het. Dit was ‘n prettige oomblik wat ‘n goeie giggel uitgelok het by die gehoor, so daar was my heildronk al klaar ‘n sukses. Maar ek maak dit maar amptelik deur vir hulle ‘n seen toe te wens.
Beslis ‘n goeie herinnering. 🙂
 | Ana oor Debiet en krediet |
 | elkirkie oor Wang in hand |
 | Jakie oor Debiet en krediet |
 | Hennie oor Debiet en krediet |
 | Patty oor Debiet en krediet |
Jacques van Zyl se blok? 